می گویند در زمانهای قدیم که ارباب و رعیتی البته نه مدرن بلکه  به صورت سنتی رواج داشت‌ ، یکی از اربابان‌ شگرد منحصر به فردی برای بکار گرفتن‌ رعایای زیر کار در رو بکار بسته بود ، او اول صبح  بدون اینکه بقیه متوجه شوند در جیب هر کدام از رعایا یک مشت کشمش می ریخت ،
رعایا هم شادمان از اینکه ارباب عنایت ویژه ای به آنها دارد با جان و دل کار می کردند !

ارباب هم برای سرعت بخشیدن به کار هر از گاهی فریاد می زد “ماشاالله کشمشی ” و در نتیجه همه رعایا برای پاسخ به عنایت ویژه ارباب  تلاش بیشتر می کردند و ….

روز گذشته شهرداران نمونه استان از سوی استانداری معرفی شدند و با صلاح دید استانداری تقریبا  همه نمونه شده بودند !!
چند سالی است دیگر نمونه شدن و کسب مقام و رتبه و …. معنای واقعی خود را از دست داده و در یک حرکت جهادی همه عزیزان و بعضا مقربان حائز تشویق و دریافت لوح شده  و نمونه می شوند .
در عصر جدید  چه معنی دارد که کسی تلاش کند برای کسب مقام و نمونه شدن!؟

همین که استانداری از راه دور حواسش به همه شهرها می باشد و همه عزیزان را حائز شرایط نمونه شدن می داند یعنی اینکه‌ همه را با یک چشم می بیند !