ساعات آخرین روزهای سال ۴۰۲ هم در حال گذر است و مقارنه‌ی آن با ماه میهمانی خدا کمی آن را خاص نموده است

امشب که ستاد مدیریت بحران همچنان ساعات اداری اش به اتمام نرسیده است و در بحران های گذشته بحمدلله در شهر ما تقریبا خوب عمل نموده است و اغلب مردم با خیال آسوده در منازل خویش نشسته اند، مدت هاست ساعات اداری برخی مسئولان به اتمام رسیده است و برخی مدیران دولت رئیسی در استان لرستان مشغول انجام گناهی کبیره اند.

در کتاب بحار از رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم نقل شده است : ظُلمُ الأجِيرِ أجرَهُ مِن الكبائرِ؛ كم دادن مزد اجير (كارگر) ، از گناهان كبيره است. (۱۰۳/۱۷۰/۲۷)
امروز که اقدام تحسین برانگیز شهرداری ازنا در پرداخت بن های خرید کالا و پرداخت به موقع مطالبات قشر زحمت کش این نهاد را شاهد بودیم و لبخند رضایت از عملکرد مدیران این حوزه را بر لبان منتقدان دلسوز حوزه های اجتماعی و کارگران آن مجموعه دیدیم، در طرف دیگر شاهد عملکرد دوگانه و‌ مُزَوِرانه‌ی مسئولان علوم پزشکی لرستان بودیم و هستیم.

البته وقتی وارثان مدیریت و تفکر «خودَت بِمال» از دوره‌ی قاضی زاده‌ی هاشمی و امثالهم در دولت محرومان تَکرار می‌شوند، غیر از اینکه به کارگر مستضعفی که می‌گوید هفت ماه است حقوق نگرفته ام، پاسخی جز «خب من جای تو بودم نمی آمدم» چیزی دریافت نمی‌شود.

این جماعتی که فیش حقوقی و مزایای جلسات شرکت نکرده‌اشان، که از حقوق یک کارگر ده ها برابر بیشتر است کی درک می‌کنند چشم‌های پشت ویترین جامانده‌ی زن و بچه های محرومان و مستضعفان را!!؟

این نگاره بیشتر از آنکه تهدید رسانه ای باشد، تلنگری است برای مسئولانی که معتقد به معادند و می‌دانند که خدا در مجازات مجرمان صدق الله العلی العظیم است، پس لازم است، آخرت را شبیه شهید رجایی به آنها یادآوری کرد؛ که در جهنم یک جایی است برای مدیران، که در موضوع کارگران بیمارستان امام علی(ع) ازنا، فشارش معادل گناه خانواده های حدودا پنجاه کارگری است که امشب بدون دریافت کامل مطالبات خود به پیشواز نوروز می‌روند.

مسئولانی که یقه‌ی دیپلمات خود را محکم بسته اند تا لقمه حرام از آن عبور نکند، فردا شب لحظه‌ی افطار و نشستن بر سر سفره‌ی هفت سین سحری‌اشان، چنانچه به علل شرعی منع روزه داری ندارند، یادشان باشد که کارفرمای این کارگران بودند و حقوق این ماهشان، پولِ کارِ نکرده‌ی خود برای این کارگران است.

اگر از فشار این طبقه‌ی جهنم هراس دارید و ادعای خدمت در دولت محرومان را با خود یدک می‌کشید نه مانند این عزیزان چندماه، بلکه این یک ماه آخر سال، واریزی حقوق خود را تا زمان تسویه‌ی حساب کامل با این کارگران، به ایشان قرض بدهید، درغیراین‌صورت اگر توانایی مدیریت چنین اوضاعی را ندارید استعفا دهید و بار مسئولیت خود را اینچنین سنگین نکنید، این نه یک تهدید رسانه ای ،بلکه اتمام حجتی شرعی بود؛ گرچه تجربه ثابت کرده است آنقدر که برخی مسئولان از رسانه می‌ترسند از خدا نمی‌ترسند.
طریقت بجز خدمت خلق نیست
به تسبیح و سجاده و دلق نیست