وجود عنصری به نام رسانه باعث شده است که جوامع جهانی از نظر نوع، بزرگی و تعداد بحران‌ها، وضعیت خاص و جدیدی را تجربه نمایند. وضعیتی که با هیچ برهه‌ای از تاریخ قابل مقایسه نیست.
سطح اطلاعات و ارتباطات جهانی باعث شده است مسائل مختلف بسیار بیشتر و سریع‌تر از گذشته استعداد تبدیل شدن به بحران را داشته باشند.
بر این اساس بسته به میزان شدت و گستردگی یک بحران و حساسیت جامعه نسبت به آن، لازم است نهادهایی با استراتژی رسانه‌ای، از قبل برنامه‌ریزی کرده و با هدف اطلاع‌رسانی درست و بیان روایت اول، افکار عمومی را در جهت رفع بحران، کنترل و جهت‌دهی نمایند.
بحران، گاه تصادفی کوچک است که مرکز اورژانس گزارش خود را تعداد مجروحان می‌دهد، راهنمایی و رانندگی، آتش‌نشانی و دیگر دستگاه‌های مربوطه نیز از منظر خودشان به موضوع می‌پردازند که این یک امر طبیعی در اطلاع رسانی است؛ یعنی هر کدام روایت خود را دارند و تجربه نشان داده که به دنبال روایت اول هم هستند.
در این موارد، چنانچه اختلافی هم بینشان باشد، حساسیت چندانی ایجاد نمی‌کند که البته بهتر است در موضوع اطلاع‌رسانی که مستقیم با افکار عمومی ارتباط دارد، هماهنگ باشند.
اما در موضوعات مهم‌تر که استعداد حساسیت جامعه را دارند و ممکن است استانی یا کشوری باشند، طبیعتاً باید سازوکاری وجود داشته باشد که این چتر خبری و عملیات روانی، خیلی سریع مسئله را پوشش دهد؛ هماهنگی‌های لازم را ایجاد کند و موضع‌گیری‌ها یکپارچه و واحد شوند تا رسانه‌های مختلف بتوانند، خروجی آن را به عنوان یک منبع خبری موثق، پوشش داده و اطلاع‌رسانی جامع و کاملی انجام پذیرد.
طبیعتاً یک سری ملاحظات امنیتی و روانی هم در موارد بحرانی وجود دارد که باید رعایت شود؛ ضمن اینکه عناصر سرعت و صداقت هم به عنوان مولفه‌هایی که علاوه بر تاثیر بر افکار عمومی، باعث ظهور و بروز شایعه هم می‌شوند، در بیان رسانه‌ای این منابع خبری رعایت شود که در جامعه تنش ایجاد نشود.
در غیر اینصورت، ترس، شائبه و استرس زیادی غیر متناسب با موضوع ایجاد شده و شکاف اطلاعاتی که به‌وجود می‌آید، می‌تواند تبعات سنگینی برای جامعه به همراه داشته باشد